Wednesday, January 5, 2011

Akang

Kang…
Pesonamu merebak ke seluruh sudut tubuhku
Mengisi di detiap jengkal tulang-tulangku
Menjadi obor penerang dalam jalan berliku
Menjadi embun penyejuk
bagi bunga yang telah layu

Mas…
Matahari di sana tersenyum padaku
Tatkala pelan-pelan mataku melirikmu
Bintang-binang berbisik ria di langit gelap
Ketika diam-diam dalam memanggil namamu dalam tidur lelap

Kang mas…
Bila hati terpaut olehmu
Merindumu bak rembulan tanpa penunggu
Hingga diri inginkan kamu
Ingin kamu duduk denganku
Tersenyum lembut dan kecup keningku

No comments:

Post a Comment